(geschreven op 22 december 2008)
Het is nu maandagavond 22/12/2008 en we zitten op de nachttrein van Varanasi naar Kolkata (vroeger Calcutta). Klaar voor een rit van ongeveer 15 uur. We zijn reeds met een uur vertraging vertrokken, dat belooft dus een lange rit in ons sardienendoosje.
Maar we hebben dit twee dagen geleden al overleefd (tegen niemand zeggen : zo mottig als een kanon, met verschrikkelijke buikkrampen en een breath-taking lijfgeur, want boeren en spuwen kan hier zonder probleem, right in your face, maar het aflaten van een beetje druk … is er waarschijnlijk over).
Beeld je een ruimte van 8 vierkante meter in waar 8 mensen kunnen slapen. We hebben het natuurlijk weeral getroffen. Twee bedjes bovenaan, ik geraak er met mijn soepelheid natuurlijk zeer gemakkelijk op, samendelend met een backpack van 15 kg en nog 10 cm ademruimte. Dat wordt een fantastische nachtrust!
Maar….terwijl ik hier lig te schrijven, zijn de 2 slaapbanken onder mij vrijgekomen. Is dit een droom? Dat zou willen zeggen: 2 bedjes voor de backpacks, 1 bedje voor Dimi en 1 bedje voor mij. It’s a miracle!! Maar we gaan nog niet te vroeg victory kraaien want er komen nog een 7-tal stops. We zijn dus vertrokken vanuit Varanasi.. Varanasi (Benares),aan de oever van de Ganges, is vooral bekend als pelgrimsoord, de grootste badkamer ter wereld of de open riool. Meer nog dan de stad van de Ganges is Varanasi de stad van de koeien. Ook is het de diepste wens van een Hindoe om hier te sterven, om aan de oneindige cyclus van wedergeboortes te ontsnappen en het Nirwana te bereiken.. Deze ochtend zijn we om 5.30u opgestaan om de rituele wassingen aan de Ganges te gaan aanschouwen. Deze gebeuren bij zonsopgang. Een goede Hindoe vervult deze rituele handelingen elke ochtend ; de heilige mantra uitspreken, zich 3maal volledig onderdompelen en een slok Gangeswater drinken die met de hand uit de rivier is geschept. Nadien kan hij zich wassen of de was doen. We vaarden met een roeibootje een stukje langs de verschillende Ghat’s. Je zag badende mensen, crematies, hoorde gezang en rinkelende bellen…en natuurlijk een horde toeristen. Best wel raar om badende mensen te bekijken en te fotograferen. Enige subtiliteit en discretie is natuurlijk gevraagd. Ik zou hetzelf niet echt leuk vinden om mijn badgebeuren met jullie allemaal te delen, niet dat er zoveel werk is, maar toch…
Het was wel leuk om bekende gezichten terug te zien. Om de zoveel kms komen we dezelfde trekkers tegen. De plaatselijke bevolking vertelt ons dat de aanslagen in Mumbai toch invloed hebben op het toeristische gebeuren nu.:hotels zijn niet volgeboekt, je ziet weinig niet-Indische toeristen en mensen vechten om je van dienst te kunnen zijn, op het agressieve af soms. Ze hopen op een gunstigere maand januari.( Ps: conducteur kwam langs en we hebben 3 bedjes…joehoe…wat een luxe!!).
Dit is misschien een goed moment om even stil te staan bij de plaatselijke bevolking, die wij ontmoet hebben. Ze hebben mij al overheerlijke, grappige, ontroerende en hartverwarmende momenten bezorgd maar eveneens het bloed van onder mijn nagels gehaald, mijn haren stokstijf doen staan en zelfs mijn emmer doen overlopen.
Ik weet niet goed hoe ik dit moet verwoorden zonder mij fout uit te drukken, een fout beeld weer te geven over een leven of leefsituatie dat ik misschien niet goed begrijp.
Het lijkt dat mensen uit de gegoede klasse en mensen die geen voordeel uit je kunnen halen, ontzettend hartverwarmend zijn. Ze zijn zo vriendelijk, zo behulpzaam, zo zacht...dat het met geen woorden te beschrijven is. Maar het grote merendeel van de bevolking leeft zo in armoede, echt wel in armoede, dat ze je vastklampen, je beliegen en bedriegen waar je bijstaat, het onderste uit de kan willen halen...dat je er echt knettergek en ontzettend boos van wordt. In het begin hebben we teveel betaald voor een riksja, een pakje koekjes, een hotel, een uitstapje....maar na enkele dagen ontdek je de max retail price op de artikelen, leer je zonder schroom serieus afdingen en mensen steeds met een lach doch kordaat af te wimpelen ...Ons opwinden doen we al lang niet meer want elke dag is het hetzelfde liedje en we worden wellicht toch nog wat bedot.
Je zou hier de helft van je budget aan fooien kunnen spenderen. Een fooi om je slaapzak naar boven te brengen, een fooi om je eten aan tafel te berengen, een fooi om w.c papier naar je kamer te brengen, een fooi om uit te leggen hoe de airco werkt, een fooi om een foto te nemen ...
Maar hier doen we zelden aan mee. En geef je een fooi dan krijg je dikwijls te horen “ Is that all?” Dit hebben we ook meegemaakt met onze chauffeur Sanjay. Voor onze trip was er een vast bedrag afgesproken en betaald, een fooi geven nadien kan natuurlijk altijd. Nadat we iets in zijn gastenboekje hadden geschreven en er een mooie fooi hadden bijgevoegd, kregen we opnieuw te horen”Is that all?” Toen liep bij mij mijn emmer over, nam ik de fooi terug en zei dat hij het niet verdiende als hij dit niet apprecieerde. Hij verwachtte zijn maandloon als extra’tje van ons. Vaak krijgen we te horen dat 100 RPS (1,5 EUR) niet veel is voor ons, tuurlijk niet, maar hier kan je er wel 10 flessen water mee kopen! Probeer dit dan maar eens uit te leggen!
Ik vrees dat dit ook een stukje is gegroeid uit het feit dat sommige toeristen ‘een vette fooi’ geven wat helemaal niet in verhouding is met het leven hier. Hoe zou jij reageren als je 1500 EUR fooi zou krijgen? Als je enkel door te bedelen je geld verdient…
Pff, het is allemaal zo moeilijk .Je wil hier op een rationale, nuchtere manier mee omgaan, rekening houdend met de leefsituatie hier, maar van tijd tot tijd nemen je gevoelens de overhand en breekt je hart: schrijnende taferelen van bedelende kinderen, wonend op een vuilnisbelt, dweilende mannen op handen en voeten, strijdende werknemers die de buit binnenhalen om nadien aan ‘the boss’ te geven…
Maar ondanks alles steelt India toch je hart. Je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen voelen, te smaken, te ruiken, te zien en te horen....
En zo zitten we nog altijd op de trein, 5uur later. Morgen is het onze voorlaatste dag in India. We vliegen op 24 december door van Kolkata naar Bangkok. Hier hebben we ons 2 dagen een luxe hotel cadeau gedaan, om even te bekomen, alles netjes te wassen, including onszelf en onze verdere route uit te stippelen. Waarschijnlijk een beetje Bangkok, een paradijselijk eilandje opzoeken om nadien er terug tegen aan te gaan!
Wij wensen iedereen een fijne, gezellige Kerst en voor 2009: Doe eens iets anders dan anders! Dikke zoenen, de poepies xxx(geschreven op 22 december 2008)
Het is nu maandagavond 22/12/2008 en we zitten op de nachttrein van Varanasi naar Kolkata (vroeger Calcutta). Klaar voor een rit van ongeveer 15 uur. We zijn reeds met een uur vertraging vertrokken, dat belooft dus een lange rit in ons sardienendoosje.
Maar we hebben dit twee dagen geleden al overleefd (tegen niemand zeggen : zo mottig als een kanon, met verschrikkelijke buikkrampen en een breath-taking lijfgeur, want boeren en spuwen kan hier zonder probleem, right in your face, maar het aflaten van een beetje druk … is er waarschijnlijk over).
Beeld je een ruimte van 8 vierkante meter in waar 8 mensen kunnen slapen. We hebben het natuurlijk weeral getroffen. Twee bedjes bovenaan, ik geraak er met mijn soepelheid natuurlijk zeer gemakkelijk op, samendelend met een backpack van 15 kg en nog 10 cm ademruimte. Dat wordt een fantastische nachtrust!
Maar….terwijl ik hier lig te schrijven, zijn de 2 slaapbanken onder mij vrijgekomen. Is dit een droom? Dat zou willen zeggen: 2 bedjes voor de backpacks, 1 bedje voor Dimi en 1 bedje voor mij. It’s a miracle!! Maar we gaan nog niet te vroeg victory kraaien want er komen nog een 7-tal stops. We zijn dus vertrokken vanuit Varanasi.. Varanasi (Benares),aan de oever van de Ganges, is vooral bekend als pelgrimsoord, de grootste badkamer ter wereld of de open riool. Meer nog dan de stad van de Ganges is Varanasi de stad van de koeien. Ook is het de diepste wens van een Hindoe om hier te sterven, om aan de oneindige cyclus van wedergeboortes te ontsnappen en het Nirwana te bereiken.. Deze ochtend zijn we om 5.30u opgestaan om de rituele wassingen aan de Ganges te gaan aanschouwen. Deze gebeuren bij zonsopgang. Een goede Hindoe vervult deze rituele handelingen elke ochtend ; de heilige mantra uitspreken, zich 3maal volledig onderdompelen en een slok Gangeswater drinken die met de hand uit de rivier is geschept. Nadien kan hij zich wassen of de was doen. We vaarden met een roeibootje een stukje langs de verschillende Ghat’s. Je zag badende mensen, crematies, hoorde gezang en rinkelende bellen…en natuurlijk een horde toeristen. Best wel raar om badende mensen te bekijken en te fotograferen. Enige subtiliteit en discretie is natuurlijk gevraagd. Ik zou hetzelf niet echt leuk vinden om mijn badgebeuren met jullie allemaal te delen, niet dat er zoveel werk is, maar toch…
Het was wel leuk om bekende gezichten terug te zien. Om de zoveel kms komen we dezelfde trekkers tegen. De plaatselijke bevolking vertelt ons dat de aanslagen in Mumbai toch invloed hebben op het toeristische gebeuren nu.:hotels zijn niet volgeboekt, je ziet weinig niet-Indische toeristen en mensen vechten om je van dienst te kunnen zijn, op het agressieve af soms. Ze hopen op een gunstigere maand januari.( Ps: conducteur kwam langs en we hebben 3 bedjes…joehoe…wat een luxe!!).
Dit is misschien een goed moment om even stil te staan bij de plaatselijke bevolking, die wij ontmoet hebben. Ze hebben mij al overheerlijke, grappige, ontroerende en hartverwarmende momenten bezorgd maar eveneens het bloed van onder mijn nagels gehaald, mijn haren stokstijf doen staan en zelfs mijn emmer doen overlopen.
Ik weet niet goed hoe ik dit moet verwoorden zonder mij fout uit te drukken, een fout beeld weer te geven over een leven of leefsituatie dat ik misschien niet goed begrijp.
Het lijkt dat mensen uit de gegoede klasse en mensen die geen voordeel uit je kunnen halen, ontzettend hartverwarmend zijn. Ze zijn zo vriendelijk, zo behulpzaam, zo zacht...dat het met geen woorden te beschrijven is. Maar het grote merendeel van de bevolking leeft zo in armoede, echt wel in armoede, dat ze je vastklampen, je beliegen en bedriegen waar je bijstaat, het onderste uit de kan willen halen...dat je er echt knettergek en ontzettend boos van wordt. In het begin hebben we teveel betaald voor een riksja, een pakje koekjes, een hotel, een uitstapje....maar na enkele dagen ontdek je de max retail price op de artikelen, leer je zonder schroom serieus afdingen en mensen steeds met een lach doch kordaat af te wimpelen ...Ons opwinden doen we al lang niet meer want elke dag is het hetzelfde liedje en we worden wellicht toch nog wat bedot.
Je zou hier de helft van je budget aan fooien kunnen spenderen. Een fooi om je slaapzak naar boven te brengen, een fooi om je eten aan tafel te berengen, een fooi om w.c papier naar je kamer te brengen, een fooi om uit te leggen hoe de airco werkt, een fooi om een foto te nemen ...
Maar hier doen we zelden aan mee. En geef je een fooi dan krijg je dikwijls te horen “ Is that all?” Dit hebben we ook meegemaakt met onze chauffeur Sanjay. Voor onze trip was er een vast bedrag afgesproken en betaald, een fooi geven nadien kan natuurlijk altijd. Nadat we iets in zijn gastenboekje hadden geschreven en er een mooie fooi hadden bijgevoegd, kregen we opnieuw te horen”Is that all?” Toen liep bij mij mijn emmer over, nam ik de fooi terug en zei dat hij het niet verdiende als hij dit niet apprecieerde. Hij verwachtte zijn maandloon als extra’tje van ons. Vaak krijgen we te horen dat 100 RPS (1,5 EUR) niet veel is voor ons, tuurlijk niet, maar hier kan je er wel 10 flessen water mee kopen! Probeer dit dan maar eens uit te leggen!
Ik vrees dat dit ook een stukje is gegroeid uit het feit dat sommige toeristen ‘een vette fooi’ geven wat helemaal niet in verhouding is met het leven hier. Hoe zou jij reageren als je 1500 EUR fooi zou krijgen? Als je enkel door te bedelen je geld verdient…
Pff, het is allemaal zo moeilijk .Je wil hier op een rationale, nuchtere manier mee omgaan, rekening houdend met de leefsituatie hier, maar van tijd tot tijd nemen je gevoelens de overhand en breekt je hart: schrijnende taferelen van bedelende kinderen, wonend op een vuilnisbelt, dweilende mannen op handen en voeten, strijdende werknemers die de buit binnenhalen om nadien aan ‘the boss’ te geven…
Maar ondanks alles steelt India toch je hart. Je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen voelen, te smaken, te ruiken, te zien en te horen....
En zo zitten we nog altijd op de trein, 5uur later. Morgen is het onze voorlaatste dag in India. We vliegen op 24 december door van Kolkata naar Bangkok. Hier hebben we ons 2 dagen een luxe hotel cadeau gedaan, om even te bekomen, alles netjes te wassen, including onszelf en onze verdere route uit te stippelen. Waarschijnlijk een beetje Bangkok, een paradijselijk eilandje opzoeken om nadien er terug tegen aan te gaan!
Wij wensen iedereen een fijne, gezellige Kerst en voor 2009: Doe eens iets anders dan anders! Dikke zoenen, de poepies xxx
dinsdag 23 december 2008
Van Pushkar tot Kalkota
Hier nog een kleine update van onze trip door India (kwestie van het binnen enkele maanden zelf nog te weten).
Na Pushkar onze hip, hip, hipietown, reden we door naar de hoofdstad van Rajasthan; Jaipur 'the pink city'...
We bezochten het city palace, het amber fort, het Jaigarh fort en de Hawa Mahal.
Hier hebben we eens lekker gezondigd, in een echte Mc Donald tent. Weliswaar met beperkte keuze; Mac chicken of Mac fish ...
Nadien was het tijd voor het neusje van de zalm, de Taj Mahal in Agra.
Het is echt zo impressionant als op de plaatjes. Een foto'tje volgt nog!
Om ons liefdesleven nog rijker (moeilijker) te maken, bezochten we de Kama Sutra tempels in Khajuharo. Hier hebben we enkelen KNT plaatjes geschoten (hihihi).
Om al deze onreine gedachten uit ons hoofd te verbannen, bezochten we de Ghat's in Varanasi.
Nu zitten we in Kolkata, onze laatste avond in India.
Na Pushkar onze hip, hip, hipietown, reden we door naar de hoofdstad van Rajasthan; Jaipur 'the pink city'...
We bezochten het city palace, het amber fort, het Jaigarh fort en de Hawa Mahal.
Hier hebben we eens lekker gezondigd, in een echte Mc Donald tent. Weliswaar met beperkte keuze; Mac chicken of Mac fish ...
Nadien was het tijd voor het neusje van de zalm, de Taj Mahal in Agra.
Het is echt zo impressionant als op de plaatjes. Een foto'tje volgt nog!
Om ons liefdesleven nog rijker (moeilijker) te maken, bezochten we de Kama Sutra tempels in Khajuharo. Hier hebben we enkelen KNT plaatjes geschoten (hihihi).
Om al deze onreine gedachten uit ons hoofd te verbannen, bezochten we de Ghat's in Varanasi.
Nu zitten we in Kolkata, onze laatste avond in India.
maandag 15 december 2008
Delhi,
de Riksja's/tuktuk, een handig en goedkoop transportmiddel
De Jama Masjid
Humayun's tomb
de Riksja's/tuktuk, een handig en goedkoop transportmiddel
De Jama Masjid
Paard en kar ...
Zoek Tam :
Humayun's tomb
Het betoverende Rajasthan
Mandawa; Haveli's
Jaisalmer
Onze chauffeur Sanjay : wachten op een komende trein
Onze chauffeur Sanjay : wachten op een komende trein
De Sadhu's (heilige mensen/kluizenaars), spijtig genoeg de toeristische. Ze vragen geld voor een foto (wij trokken in 't geniep).
Ons 4 sterrenhotel :
Ons 4 sterrenhotel :
Onze gids in de Thar woestijn
Jodhpur, de mooiste pose van Tam met op de achtergrond het fort van Mehrangarh
Van Delhi tot Pushkar
een hele beknopte samenvatting van onze bezoeken :
1) Delhi:
- het rode fort, de Jama Masjid (de grote vrijdagsmoskee), de Qutb Minar (minaret van 72m hoog opgericht door de moslims als overwinningstoren, het ontwerp is zuiver islamitisch maar voltooid door Hindoes), Bahai house of worship (de Lotus tempel), de Humayun's tomb (gebouw dat waarschijnlijk model stond voor de Taj Mahal), Raj Ghat (herdenkingsmonument ter ere van Gandhi), Birla Mandir, de Indian Gate (de Arc de triomphe van New Delhi), de Indian parlement...
2) Mandawa:
Bezoek van de Haveli's (traditionele, meestal ommuurde, woning van rijke Indiase burgers, rijkelijk versierd).
3) Bikaner:
Junagarh fort, ...
4) Jaisalmer, the golden city in de Tharwoestijn:
- het Raj mahalpaleis, Jainistische tempels (met levensmotto : no hurry, no worry, no chicken, no curry). Streng veganistisch, dragen soms zelfs een lapje voor de mond uit angst om een vlieg in te slikken :-D
- Kamelentocht (in feite dromedaris...) + slapen in de ons viersterrententje in de woestijn.
5) Jodhpur, the blue city:
- het fort van Mehrangarh + handlezing ('t ziet er nog niet zo slecht uit);
- Jaswand Thada (the little Taj Mahal);
- Umaid Bhawan palace
6) Udaipur, the white city;
Romantiek a volonte, de rest laten we aan jullie verbeelding over ...
7) Pushar, hip hip hipiiiie town:
- de look van de nieuwe generatie hipies is nog verbazingswekkender dan die van de autochtonen zelf.
1) Delhi:
- het rode fort, de Jama Masjid (de grote vrijdagsmoskee), de Qutb Minar (minaret van 72m hoog opgericht door de moslims als overwinningstoren, het ontwerp is zuiver islamitisch maar voltooid door Hindoes), Bahai house of worship (de Lotus tempel), de Humayun's tomb (gebouw dat waarschijnlijk model stond voor de Taj Mahal), Raj Ghat (herdenkingsmonument ter ere van Gandhi), Birla Mandir, de Indian Gate (de Arc de triomphe van New Delhi), de Indian parlement...
2) Mandawa:
Bezoek van de Haveli's (traditionele, meestal ommuurde, woning van rijke Indiase burgers, rijkelijk versierd).
3) Bikaner:
Junagarh fort, ...
4) Jaisalmer, the golden city in de Tharwoestijn:
- het Raj mahalpaleis, Jainistische tempels (met levensmotto : no hurry, no worry, no chicken, no curry). Streng veganistisch, dragen soms zelfs een lapje voor de mond uit angst om een vlieg in te slikken :-D
- Kamelentocht (in feite dromedaris...) + slapen in de ons viersterrententje in de woestijn.
5) Jodhpur, the blue city:
- het fort van Mehrangarh + handlezing ('t ziet er nog niet zo slecht uit);
- Jaswand Thada (the little Taj Mahal);
- Umaid Bhawan palace
6) Udaipur, the white city;
Romantiek a volonte, de rest laten we aan jullie verbeelding over ...
7) Pushar, hip hip hipiiiie town:
- de look van de nieuwe generatie hipies is nog verbazingswekkender dan die van de autochtonen zelf.
Ons alledaags leventje in India
1) Wekker of gewekt worden?
Geen keuze mogelijk. Om 5u 's morgens weergalmt het gezang, of wat er voor moet doorgaan, doorheen de stad.
2) Verstopt of diarree?
Een leuke afwisseling... 2 a 3 rollen wc-papier per dag is geen uitzondering...
Slechts 11m per rol... Maar we hebben het er graag voor over want het eten is hier overheerlijk.
3) 30 graden en warm ingedost.
Niet omdat we niet van de zon houden maar het is hier een paradijs voor muggen, vliegen, koeienvlaaien, stof ... en heb last van dikke volgebeten, ontstoken pootjes. Waar zijn mijn enkels?
4) Enkele roepies (100 Rps = 1,5EUR) :
een cola = 15 tot 30Rps
een cola light = 30 tot 50Rps
een fles 1L water = 12Rps
lunch/dinner Tam en Dimi = 200 tot 500Rps
chips/koekjes = 5 tot 10Rps
Slapen (budget hotels) = 1000 tot 2000Rps
af en toe een verwenhotelletje (met handdoeken, warm water, zeepjes) = 2000 tot 3000Rps
5) Koude of warme douche : 98 procent kans op een verkwikkende koude douche.
Dit zorgt voor dappere, hilarische en soms ruziemakende taferelen.
6) Onze zaklamp ... het licht in de duisternis.
In ons hip hip hipiedorp valt de stroom af en toe eens uit ... "it is a small village, you know ...".
7) 10 schakelaars, slechts 3 drie lichtpunten waarvan 2 werkende ...
8) Enkele woordjes Hindi :
goedendag = namaste of namaskar ;-)
bedankt = dhaniovad
thee = chai
OK = atcha
Geen keuze mogelijk. Om 5u 's morgens weergalmt het gezang, of wat er voor moet doorgaan, doorheen de stad.
2) Verstopt of diarree?
Een leuke afwisseling... 2 a 3 rollen wc-papier per dag is geen uitzondering...
Slechts 11m per rol... Maar we hebben het er graag voor over want het eten is hier overheerlijk.
3) 30 graden en warm ingedost.
Niet omdat we niet van de zon houden maar het is hier een paradijs voor muggen, vliegen, koeienvlaaien, stof ... en heb last van dikke volgebeten, ontstoken pootjes. Waar zijn mijn enkels?
4) Enkele roepies (100 Rps = 1,5EUR) :
een cola = 15 tot 30Rps
een cola light = 30 tot 50Rps
een fles 1L water = 12Rps
lunch/dinner Tam en Dimi = 200 tot 500Rps
chips/koekjes = 5 tot 10Rps
Slapen (budget hotels) = 1000 tot 2000Rps
af en toe een verwenhotelletje (met handdoeken, warm water, zeepjes) = 2000 tot 3000Rps
5) Koude of warme douche : 98 procent kans op een verkwikkende koude douche.
Dit zorgt voor dappere, hilarische en soms ruziemakende taferelen.
6) Onze zaklamp ... het licht in de duisternis.
In ons hip hip hipiedorp valt de stroom af en toe eens uit ... "it is a small village, you know ...".
7) 10 schakelaars, slechts 3 drie lichtpunten waarvan 2 werkende ...
8) Enkele woordjes Hindi :
goedendag = namaste of namaskar ;-)
bedankt = dhaniovad
thee = chai
OK = atcha
zaterdag 13 december 2008
Enkele kiekjes uit het adem-benemende India
India is echt wel een lust voor de lens! Elke dag kan je hier massa's leuke, impressionante en onwaarschijnlijke plaatjes schieten! Dit doen we dan ook overdadig. We geven jullie alvast enkele voorsmaakjes, de rest volgt later en/of in Belgistan....
Na 1 uurtje foto's proberen te uploaden, mensen die in onze nek staan te blazen...geven we het op! We proberen later....maandag 8 december 2008
INDIA: EEN WERELD VAN VERSCHIL
Delhi, een aanslag op je zintuigen
Vlucht 9W 0229 Brussels-Delhi, donderdag 4 decemer 2008, departure time 11u30, operated by Jetairways.
9u30 Hier stonden we dan, gepakt en gezakt, in de vertrekhal van de luchthaven.Eerst inchecken, nog even ontbijten en wat rondkuieren. We waren mooi op tijd, konden "the rush" van de laatste dagen van ons afschudden en rustig aan ons avontuur beginnen... Dat dachten we toch...
Op het grote infobord vonden we ons vluchtnummer niet terug. Een beetje raar maar zonder argwaan trokken we naar de infobalie van Jetairways. We liepen langs de check-in's waar niemand stond aan te schuiven. We zeiden nog lachend "Hier is zo weinig volk?" (in gedachten de aanslagen in Mumbai). Maar het lachen verging ons snel toen we vernamen dat onze vlucht niet om 11u30 maar om 10u05 was, en dat de boarding al afgesloten was.
Niemand van Jetairways had ons hiervan op de hoogte gebracht. Het angstzweet brak uit!! Ons hartje bonste 2x harder. Alle mogelijke scenario’s spookten door ons hoofd. Gelukkig waren de ladies achter de incheckbalie zo vriendelijk om al het mogelijke te doen. Er werd ge-walky-talky-d, heen en weer gelopen, … en wij konden niets anders doen dan wachten en hopen op een positief antwoord. De tijd ging snel voorbij… 9u40, 9u45 … 9u50.
OK we konden dan toch vertrekken!!!!!!!!!
We braken het record in de 2000m hardlopen, we werden onderweg opgepikt door een speedy wagentje (best wel leuk).
Enkele minuten later zaten we in “echte luxe economy zetels met een rood wijntje in de hand” (en met een niet te ontbreken Bollywoodfilm).
Eind goed al goed…
23u30 aankomst in de Indira Ghandi International airport, New Delhi.
Vanuit Belgie hadden we drie nachten geboekt in het Vivek Hotel in de wijk Paharganj, de bruisende trotterbuurt.
We reserveerden een pick-up naar het hotel, best aan te raden in het holst van de nacht als je niet voor verrassingen wil komen te staan.
De rit van de luchthaven naar ons hotel bezorgde ons meer adrenaline dan ‘n bunjee jump. De (grote) okselpads (van het Kruidvat) zouden echt wel van pas gekomen hebben… hihihi.
In India rijden ze toch links? Hier rijden ze echt overal! Links, rechts, naast elkaar, tegen elkaar, in de verkeerde richting, en dat alles met de altijd klinkende toeter…
Smog tijdens de nacht, kuch, kuch …
We werden vriendelijk verwelkomd door een rund voor de ingang, letterlijk een rund!!
Ons hotelletje viel wel te pruimen als je sliep in je eigen slaapzak, douchte met je teenslippers aan, tegen koud water kon, en als je de koelkastdeur niet open deed :-(
Delhi tart je verbeelding, je moet dit meegemaakt hebben. Niet met woorden noch foto’s te omschrijven.
Chaos, dag en nacht (!) lawaai, alle mogelijke geuren en kleuren, ezels, honden, katten, runderen, kippen … Men had ons verwittigd voor de shock, maar geshockeerd zouden we het niet noemen, eerder verbaasd, veel ongeloof … voor deze wereld van verschil!!
Honden die overdag dood lijken, komen plots tijdens de nacht tot leven en blaffen alsof hun leven er van af hangt, vrouwen die hun behoefte op de straat doen, de vriendelijke opdringerigheid van de mensen, bedelende kinderen die salto’s maken voor enkele roepies … Echt niet te vatten.
Tijdens onze uitstappen wou iedereen ons een handje schudden, met ons op de foto.
Niet alleen schoolkinderen, maar ook volwassenen. Zelfs in ‘t geniep met hun gsm …
We bezochten het Red Fort, de Jama Masjid (de grote vrijdagsmoskee), de Qutb Minar, de IndianGate (de arch de triomph van Delhi), het parlement, de Bahai temple (de Lotus tempel), Birlar temple, Raj Gath (herdenkingsmonument/park ter ere van Ghandi)… en zoveel meer…
Op dit moment zitten we niet meer in Delhi, maar in Rajasthan (meer bepaald, in de stad Jaisalmer, in de Thar woestijn dichtbij Pakistan).
We hebben een Tata gehuurd met prive chauffeur die ons gedurende 10 dagen her en der brengt…We willen het echte India leren kennen met zo weinig mogelijk tijdsverlies.
De afstanden zijn namelijk gigantisch, en sommige wegen zijn in enbarmelijke staat.
Op deze manier ervaren we een stukje India die we zouden missen met de trein en/of ‘t vliegtuig… We leven, eten en slapen tussen de locals.
Morgen trekken we de woestijn in per kameel … Op zoek naar nieuwe avonturen.
Wordt vervolgd…
Vergeef onze typfouten (qwerty keyboqrd… ), nog eens een dikke merci voor de mailtjes en smsjes. We proberen jullie zo snel mogelijk op de hoogte te houden.
Dikke kussen van de poepies xxx xxx xxx
PS : onze gids deze ochtend riep op Tamara “Poepie, here is the exit, poepie this … poepie that”. Hij dacht dat dit Tamara’s naam is.
Wahahaahahaaa … gieren geblazen
Vlucht 9W 0229 Brussels-Delhi, donderdag 4 decemer 2008, departure time 11u30, operated by Jetairways.
9u30 Hier stonden we dan, gepakt en gezakt, in de vertrekhal van de luchthaven.Eerst inchecken, nog even ontbijten en wat rondkuieren. We waren mooi op tijd, konden "the rush" van de laatste dagen van ons afschudden en rustig aan ons avontuur beginnen... Dat dachten we toch...
Op het grote infobord vonden we ons vluchtnummer niet terug. Een beetje raar maar zonder argwaan trokken we naar de infobalie van Jetairways. We liepen langs de check-in's waar niemand stond aan te schuiven. We zeiden nog lachend "Hier is zo weinig volk?" (in gedachten de aanslagen in Mumbai). Maar het lachen verging ons snel toen we vernamen dat onze vlucht niet om 11u30 maar om 10u05 was, en dat de boarding al afgesloten was.
Niemand van Jetairways had ons hiervan op de hoogte gebracht. Het angstzweet brak uit!! Ons hartje bonste 2x harder. Alle mogelijke scenario’s spookten door ons hoofd. Gelukkig waren de ladies achter de incheckbalie zo vriendelijk om al het mogelijke te doen. Er werd ge-walky-talky-d, heen en weer gelopen, … en wij konden niets anders doen dan wachten en hopen op een positief antwoord. De tijd ging snel voorbij… 9u40, 9u45 … 9u50.
OK we konden dan toch vertrekken!!!!!!!!!
We braken het record in de 2000m hardlopen, we werden onderweg opgepikt door een speedy wagentje (best wel leuk).
Enkele minuten later zaten we in “echte luxe economy zetels met een rood wijntje in de hand” (en met een niet te ontbreken Bollywoodfilm).
Eind goed al goed…
23u30 aankomst in de Indira Ghandi International airport, New Delhi.
Vanuit Belgie hadden we drie nachten geboekt in het Vivek Hotel in de wijk Paharganj, de bruisende trotterbuurt.
We reserveerden een pick-up naar het hotel, best aan te raden in het holst van de nacht als je niet voor verrassingen wil komen te staan.
De rit van de luchthaven naar ons hotel bezorgde ons meer adrenaline dan ‘n bunjee jump. De (grote) okselpads (van het Kruidvat) zouden echt wel van pas gekomen hebben… hihihi.
In India rijden ze toch links? Hier rijden ze echt overal! Links, rechts, naast elkaar, tegen elkaar, in de verkeerde richting, en dat alles met de altijd klinkende toeter…
Smog tijdens de nacht, kuch, kuch …
We werden vriendelijk verwelkomd door een rund voor de ingang, letterlijk een rund!!
Ons hotelletje viel wel te pruimen als je sliep in je eigen slaapzak, douchte met je teenslippers aan, tegen koud water kon, en als je de koelkastdeur niet open deed :-(
Delhi tart je verbeelding, je moet dit meegemaakt hebben. Niet met woorden noch foto’s te omschrijven.
Chaos, dag en nacht (!) lawaai, alle mogelijke geuren en kleuren, ezels, honden, katten, runderen, kippen … Men had ons verwittigd voor de shock, maar geshockeerd zouden we het niet noemen, eerder verbaasd, veel ongeloof … voor deze wereld van verschil!!
Honden die overdag dood lijken, komen plots tijdens de nacht tot leven en blaffen alsof hun leven er van af hangt, vrouwen die hun behoefte op de straat doen, de vriendelijke opdringerigheid van de mensen, bedelende kinderen die salto’s maken voor enkele roepies … Echt niet te vatten.
Tijdens onze uitstappen wou iedereen ons een handje schudden, met ons op de foto.
Niet alleen schoolkinderen, maar ook volwassenen. Zelfs in ‘t geniep met hun gsm …
We bezochten het Red Fort, de Jama Masjid (de grote vrijdagsmoskee), de Qutb Minar, de IndianGate (de arch de triomph van Delhi), het parlement, de Bahai temple (de Lotus tempel), Birlar temple, Raj Gath (herdenkingsmonument/park ter ere van Ghandi)… en zoveel meer…
Op dit moment zitten we niet meer in Delhi, maar in Rajasthan (meer bepaald, in de stad Jaisalmer, in de Thar woestijn dichtbij Pakistan).
We hebben een Tata gehuurd met prive chauffeur die ons gedurende 10 dagen her en der brengt…We willen het echte India leren kennen met zo weinig mogelijk tijdsverlies.
De afstanden zijn namelijk gigantisch, en sommige wegen zijn in enbarmelijke staat.
Op deze manier ervaren we een stukje India die we zouden missen met de trein en/of ‘t vliegtuig… We leven, eten en slapen tussen de locals.
Morgen trekken we de woestijn in per kameel … Op zoek naar nieuwe avonturen.
Wordt vervolgd…
Vergeef onze typfouten (qwerty keyboqrd… ), nog eens een dikke merci voor de mailtjes en smsjes. We proberen jullie zo snel mogelijk op de hoogte te houden.
Dikke kussen van de poepies xxx xxx xxx
PS : onze gids deze ochtend riep op Tamara “Poepie, here is the exit, poepie this … poepie that”. Hij dacht dat dit Tamara’s naam is.
Wahahaahahaaa … gieren geblazen
woensdag 3 december 2008
De avond voor ons vertrek…
Het is nu woensdagavond, omstreeks 22u15, en het lijkt of er een fotorolletje vol prachtige beelden, leuke herinneringen en ongekende vooruitzichten in mijn hoofd wordt afgespeeld. Het liedje “België” van Het Goede Doel weerklinkt door mijn iPod. Toeval of niet maar ‘Ik heb getwijfeld over België’. Getwijfeld over mijn leven hier, over mijn toekomst in België… Is het gras groener aan de andere kant? Het is hier best wel groen … en toch mis ik iets … Noem het een soort onrust, een drang naar verandering en vernieuwing, nieuwsgierigheid naar het andere, het onbekende … en dit moet van tijd tot tijd eens gevoed worden. Gelukkig staat Dimi hier erg voor open en heeft hij zelf de reismicrobe te pakken. Ooit al iemand gekend die bijna heel de wereld (met hoofdstad, vlag, buurlanden,…) kent? Wiens favoriet boek “de atlas” is? Ik wel. Ik slaap er elke nacht naast…
En morgen is het dan eindelijk zover! Ons vertrek. Wat ooit begon als een droom wordt stilletjes werkelijkheid. Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was … Avonden praten over onze droom, onze droom om samen er voor een tijdje op uit te trekken. Niet voor 3 weken, neen enkele maanden. Maar wat met ons werk, ons huisje, onze vrienden en familie …
Door reisbeurzen te bezoeken, met mensen te praten, veel te lezen werden onze kriebels alleen maar sterker en verdween de twijfel stilletjes naar de achtergrond.
We besloten om 3 maanden tijdskrediet aan te vragen en Thailand, Viëtnam en Cambodja te ontdekken. Maar een bezoek aan de Asia Fair besliste daar anders over. Asia Fair is een contact- en informatiebeurs rond Azië en wordt jaarlijks georganiseerd door vzw Belasia in CC De Zandloper in Wemmel (effe reclame mag wel zeker). Dit jaar was India het gastland en natuurlijk kon je een fantastische prijs winnen door enkele vraagjes op te lossen en de bepalende schiftingsvraag. Wij vulden 2 formuliertjes in: 1 op onze naam en 1 op papa’s naam want 2 heen en weer tickets van Brussel naar een te kiezen bestemming in India sprak ons wel aan. Maar zoals ieder van ons eens hoopt op dat ene ‘win for life‘-ticketje en een gat in de lucht springt met de gewonnen 6 euro, zo dachten wij helemaal niet meer aan deze prijs! Tot er op een dag een verwarde papa belde met de mededeling dat hij 2 vliegtickets naar India had gewonnen en of wij daar iets van wisten!!!
En zo komt het dus dat wij nog een pracht van een land kunnen ontdekken, of toch een stukje ervan. En 3 maanden worden 4 maanden …
Ons tijdskrediet werd goedgekeurd, onze lijfjes werden doorprikt en zelfs onze psyche reageert goed op de malariapillen, ons huisje is van boven tot onder gepoetst, de AS Adventure is leeggeplunderd, de bankrekening is aangedikt, de backpack staat klaar, er is afscheid genomen … en wij zijn klaar om eindelijk te vertrekken.
Morgen vliegen we om 11u30 van Brussel richting New Delhi, waar we ’s nachts om 00u10 zullen landen. We hebben hier 3 nachten geboekt in een klein hotelletje in Paharganj. Buiten onze heen en weertickets en deze 3 nachten staat er nog niets vast en is alles nog een open verhaal…
En dit verhaal begint morgen…
En morgen is het dan eindelijk zover! Ons vertrek. Wat ooit begon als een droom wordt stilletjes werkelijkheid. Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was … Avonden praten over onze droom, onze droom om samen er voor een tijdje op uit te trekken. Niet voor 3 weken, neen enkele maanden. Maar wat met ons werk, ons huisje, onze vrienden en familie …
Door reisbeurzen te bezoeken, met mensen te praten, veel te lezen werden onze kriebels alleen maar sterker en verdween de twijfel stilletjes naar de achtergrond.
We besloten om 3 maanden tijdskrediet aan te vragen en Thailand, Viëtnam en Cambodja te ontdekken. Maar een bezoek aan de Asia Fair besliste daar anders over. Asia Fair is een contact- en informatiebeurs rond Azië en wordt jaarlijks georganiseerd door vzw Belasia in CC De Zandloper in Wemmel (effe reclame mag wel zeker). Dit jaar was India het gastland en natuurlijk kon je een fantastische prijs winnen door enkele vraagjes op te lossen en de bepalende schiftingsvraag. Wij vulden 2 formuliertjes in: 1 op onze naam en 1 op papa’s naam want 2 heen en weer tickets van Brussel naar een te kiezen bestemming in India sprak ons wel aan. Maar zoals ieder van ons eens hoopt op dat ene ‘win for life‘-ticketje en een gat in de lucht springt met de gewonnen 6 euro, zo dachten wij helemaal niet meer aan deze prijs! Tot er op een dag een verwarde papa belde met de mededeling dat hij 2 vliegtickets naar India had gewonnen en of wij daar iets van wisten!!!
En zo komt het dus dat wij nog een pracht van een land kunnen ontdekken, of toch een stukje ervan. En 3 maanden worden 4 maanden …
Ons tijdskrediet werd goedgekeurd, onze lijfjes werden doorprikt en zelfs onze psyche reageert goed op de malariapillen, ons huisje is van boven tot onder gepoetst, de AS Adventure is leeggeplunderd, de bankrekening is aangedikt, de backpack staat klaar, er is afscheid genomen … en wij zijn klaar om eindelijk te vertrekken.
Morgen vliegen we om 11u30 van Brussel richting New Delhi, waar we ’s nachts om 00u10 zullen landen. We hebben hier 3 nachten geboekt in een klein hotelletje in Paharganj. Buiten onze heen en weertickets en deze 3 nachten staat er nog niets vast en is alles nog een open verhaal…
En dit verhaal begint morgen…
Abonneren op:
Posts (Atom)
